تبدیل روستاهای بزرگ به شهرهای کوچک و نقش آن در تعادل‌بخشی ناحیه‌ای موردشناسی: ریوش شهرستان کاشمر

در این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی، فرآیند تبدیل روستا به شهر و نقش آن در تعادل ‎بخشی ناحیه‎ای، بررسی شده است. پ‍ژوهش حاضر سعی دارد به این سوال پاسخ دهد که آیا سیاست تبدیل روستاهای بزرگ به شهرهای کوچک و تأثیرات متعاقب آن می‌تواند گامی در جهت رسیدن به تعادل ناحیه‌ای تلقی گردد؟  در این راستا ریوش که در سال 1379 تبدیل به شهر شده است، در دو دوره­ی زمانی قبل از شهر شدن و بعد از آن، به لحاظ متغیّرهای مختلف جمعیتی، اشتغال، امکانات و تسهیلات خدماتی و تأثیرات آن بر ناحیه­ی مورد مطالعه، مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصله از تحلیل‎ها نشان می‎دهد که این شهر، در تثبیت و نگهداری جمعیت عملکرد ضعیف، در بسط کارکردها به درون نواحی پیرامونی و حوزه­ی نفوذ ناموفق و در ارایه­ی اشتغال، امکانات و تسهیلات به آن کاملاً ناموفق بوده است. به همین دلیل، شهر و ناحیه مورد مطالعه در شهرستان کاشمر، بیشترین نرخ مهاجرت­فرستی را داشته‌اند. نتیجه اینکه چون متعاقب تبدیل روستاهای بزرگ به شهرهای کوچک عمده سرمایه­گذاری­ها  به امور زیربنایی و خدماتی اختصاص داده  می­شود نه به امور تولیدی و پایه­ای؛ اینگونه سیاست­ها فقط باعث تمرکز خدمات در این مراکز می­شوند و نقاط مزبور نمی­توانند نقش مورد انتظار را در تعادل بخشی ناحیه‌ای ایفا نمایند. در پایان برای رسیدن به توسعه­ی متعادل و منطقی که همسو با توسعه­ی پایدار شهری و ناحیه­ای باشد، پیشنهاداتی ارایه گردیده است.